யட்சி

இன்னமும் இருட்டு
பிசுபிசுக்கும்
விடிகாலைக் கருக்கலில்
சுனை நீரில் நாகம் போலே
சத்தமின்றி
தெருக்களில் நழுவி
ஆற்றுக்குப் போனேன்

குளிரில் நடுங்கும்
வடக்கு நட்சத்திரத்தையும்
வழுக்கும் படிகளையும்
தவிர அங்கு
யாருமில்லை
கால்நுனியைத் தின்னப் பார்க்கும்
கருத்த மீன்களை விலக்கி
நீராலான சுவர் போல
தூங்கிக் கிடந்த நதியினுள்
ஆழத் தோண்டும்
ஆராய்ச்சியாளன் போல
குனிந்தபோதே
அவளைப் பார்த்தேன்

இன்னுமொரு சருமம் போல
போர்த்தியிருந்து
வெள்ளைத் துண்டைதவிரக்
அவளது கருத்த முலைக் குன்றுகள் மேல்
எதுவும் அணிந்திருக்கவில்லை
முலை வடிந்திறங்கிய
அந்த இடத்தில்
குழிந்த சுழலில் இருந்து
அவள் மதனம்
காட்டருவி போல்
பெருகி பெருகிவந்து
நதியோடு கலந்து கொண்டே இருந்தது
நதி முழுக்க
நசுங்கிய மல்லிப் பூக்களைப் போல்
அது மணத்தது
விடி வெள்ளிக்கு முன்பே
தினமும்
பாலை மரத்திலிருந்து
இறங்கிக் குளிக்கும்
மனிதர்கள் பார்க்கக் கூடாத
யட்சி அவள் என்று அறிந்தேன் நான்
அச்சத்தின் குளிரையும் மீறி
காமத்தின் வெம்மை
என்னுள் தணலாய் எழுந்தது
என்னையும் மீறி
ஒரு கூரிய அம்பு போல்
என் குறி எழுந்து
அவளை நோக்கி
நீந்திச் சென்றது

காமத்தின் தொடுகை
அறிந்து திரும்பினாள் அவள்
அரத்தால் அறுத்துக் கட்டியது
போன்ற கண்கள்
புதிதாய் திறந்த
புண் போன்ற செவ்விதழ்கள்
அடியில் மினுங்கும்
வாள்போன்ற பற்கள்...

அவள் என் காமம் கண்டு
புகையும் எரிகாட்டில் அலையும்
கூகையைப் போன்று
எட்டுத் திக்கும்
எதிரொலிக்க நகைத்தாள்

''ஓராயிரம் சலிப்பான
நாட்களும் இரவுகளும்,
உக்கிரமாய் உடலின்
கடைசி அணு  வரை
வாழும் ஒரு இரவும்...
எது வேண்டும்
நீயே தேர்ந்தெடு ''என்று உத்தரவிட்டாள்

நான் யோசிக்கும் போதே
அவளது ஒற்றை ஆடையையும்
அலை பிடித்திழுத்துப்
பசியுடன் தின்றது

கருத்த வெண்ணை போலே
நிலவொளியில் மினுங்கும் அவள் உடல்,
கல்லுரளி போன்று
முரணும் அவள் முலைகள்,
கருஞ்சுழியாய்க் காலத்துக்குள்
கரைந்து கரைந்து போகும்
அவள் யோனி
எல்லாவற்றையும்
நான் பார்த்து பார்த்து
ஒரு யுகம் போலே நின்றேன்
பிறகு நீண்டதொரு
பெருமூச்சுடன்

''ஓர் இரவு''என்றேன்