உடல் ஊற்று

எனக்கு அது
மலநாற்றப் புனல்குழி
உனக்கு அது
வாச மலர்ப் பாண்டம்
அமிர்தம் கசியும் ஊற்று

எனக்கு அது
நஞ்சு ஊறும் நிலம் 
வெறும் நிணம்
மூடும் திரை
உனக்கு அது
உயிர் ஓவியத்தின் உடை

உடல் என்பது
உன்னை 
காற்றில் ஏற்றும் சிறகு
எனக்கு அது
கயத்தில் ஆழ்த்தும் கல்

உடல் திரவங்களின்
வெறியாட்டம் மட்டுமே
அது எனக்கு
உனக்கு அது
உணர்வுகளின் நடனம்

நான் என்றும்
மரங்களைப் பார்ப்பதே இல்லை
மரமென்றால் எனக்கு காடே
காடு மேவிய வானே
வான் தாண்டிய வெளியே
வெளி அடங்கும் சுழியே ..

உனக்கு
காடென்றால்
மரங்களின் கூட்டமல்ல
அது
உன் பெயர்  மட்டும் அறிந்த
ஒற்றை மரம்
அது வளர்க்கும் பூ
அது மறைக்கும் சூல்
அதில்
 உனக்கே உனக்காய்த் துடிக்கும்
ஓர் உயிர்

இவ்விதம் நாமிருக்க
செம்புலப் பெயல் நீர் போல்
இருவரும்
கலப்பது எவ்விதம்..