போதவில்லை கவிதை

உன்னை திருப்தியாய்
வர்ணிக்கவே முடியவில்லை

உன் கண்களில் துள்ளும் காதல்
கவிதையில் விழவே இல்லை
உன் குரலில் இழையும் சரசம்
சந்தத்தில் அடைபடவே இல்லை
எல்லா வார்த்தையும்
தாண்டி சிரிக்கிறாய்

கரை மணலெங்கும் பேசுகிறது
உன் காற் சதங்கை ஒலி
வெளேர் என்று
விரித்துக் கொட்டின  கடற்கரையில்
அமர்ந்து உன்னை யோசிக்கிறேன்
பால்வீதிக் கொலுசில்
நட்சத்திரமணிகள்
காற்றில் அசைகின்றன
பெரிய வட்டப் பொன்னிலா
கறுப்புக் கச்சைக்குள் இருந்து
எட்டிப் பார்க்கிறது உன் மார் போல
இன்னொரு நிலா எங்கே
என்று மயங்குகிறேன்
விடியும் வரை விழித்திருந்து
நெய்தாலும்
கிடைக்கவே இல்லை
உன் அத்தனை அழகையும் மூடும் கவிதை