ஆடு தவறிவிட்டது
மாலை விழும்போது
ஆடு
மலையின் தனிமையில் இருந்தது
நேரம் போகப் போக
அதற்கு பசித்தது
கொடுமையான குளிரில் நடுங்கியது
வேகமாக படியும்
இருட்டைக் கண்டு மிரண்டது
புதர்களில் இருந்து கிளம்பிவரும்
வினோத ஒலிகளைக் கேட்டு
அஞ்சியது
அங்குமி
மேய்ப்பர்களைத் தேடி ஓடியது
பரிதாபமாக கதறியது
பள்ளத்தாக்கின் கீழ்வளைவில்
இரைக்கும் வயிற்றுடன்
நின்றிருந்
ஒளிரும் கண்களில்
எரியும் பசியைக் கண்டு திடுக்கிட்டது
சட்டென்று நின்று
ஒருகணம்
ராட்சதத் தட்டு போல் எழும்பும்
பெரிய
மஞ்சள் நிலவை வியந்தது
கவிதையை அனுபவித்தேன், போகன். பிரமாதம்.
ReplyDeleteதலைப்பையும் சூட்சுமப் படுத்தியிருக்கலாமோ?
ReplyDeleteLIFE !!!
ReplyDeleteவாழ்வில் தேடலை மேற்கொண்டிருப்பவர்களின் நிலை தப்பி விட்ட ஆட்டின் நிலை தான்!
ReplyDeleteமிகவும் ரசித்தேன்!
ReplyDeleteகீழே புலி
ReplyDeleteமேலே பாம்பு
நாக்கில் விழும் தேன்துளி.
இடரிடை வாழ்க்கை.
"ஆனை துரப்ப அரவு உறை ஆழ்குழி
ReplyDeleteநாநவிர் பற்றுபு நாளும் ஒருவன் ஓர்
தேனின் அழிதுளி நக்கும் திறத்தது
மானுடன் இன்பம் மதித்தனை கொள்நீ"
-------------சூளாமணிப் பாடல்.- தோலாமொழித் தேவர்.
Read it yesterday. Eventhough I knew this all along, never had a chance to see this version. So I thought this can be one of the good places to document this.